Τι είναι χειρότερο; Ο υποψήφιος από το Σαν Πέδρο, Νέο Λεόν (ΠΑΝ) που πλήρωνε τον ναρκοέμπορο, ή ο υποψήφιος από την Γκουανταλαχάρα, Χαλίσκο (PRI) που χρέωνε τον ναρκοέμπορο;

Η ερώτηση σχετικά με το ποιος είναι χειρότερος: ο υποψήφιος από το Σαν Πέδρο, Νέο Λεόν (από το PAN), που φέρεται να πλήρωνε το ναρκοποίηση, ή ο υποψήφιος από τη Γκουadalajara, Χαλίσκο (από το PRI), που φέρεται να χρέωνε το ναρκοποίηση, αποκαλύπτει μια βαθιά ανησυχία για τη διαφθορά και τον οργανωμένο εγκ crime στον πολιτικό κόσμο του Μεξικού. Και οι δύο περιπτώσεις, αν αποδειχθούν, αντιπροσωπεύουν ένα σοβαρό πρόβλημα διείσδυσης του εγκλήματος στους δημόσιους θεσμούς, αλλά διαφέρουν στις συνέπειές τους.

Από τη μία πλευρά, ένας υποψήφιος που πληρώνει το ναρκοεμπορίο μπορεί να προσπαθεί να “αγοράσει” την προστασία του ή να αποφύγει να γίνει στόχος της βίας, κάτι που θα μπορούσε να ερμηνευτεί ως αμυντική στάση. Ωστόσο, υποδηλώνει επίσης μια παράδοση ή συνωμοσία, επιτρέποντας στο ναρκοεμπορία να ασκήσει έλεγχο ή επιρροή στη διαχείρισή του. Αυτός ο τύπος σχέσεων είναι επικίνδυνος επειδή θέτει σε κίνδυνο την ακεραιότητα και την αυτονομία της δημόσιας αρχής, υποτάσσοντάς την στα συμφέροντα του οργανωμένου εγκλήματος.

Από την άλλη πλευρά, ένας υποψήφιος που χρεώνει το ναρκοεμπορία θέτει μια ακόμη πιο ανησυχητική κατάσταση, καθώς περιλαμβάνει μια ενεργή εκμετάλλευση της εξουσίας για να αποκτήσει οικονομικά οφέλη από το έγκλημα. Σε αυτή την περίπτωση, ο πολιτικός όχι μόνο θα ήταν σε συνωμοσία με τους εγκληματίες, αλλά θα χρησιμοποιούσε τη θέση του για να πλουτίσει, καθιστώντας τον μέρος του εγκληματικού συστήματος. Αυτή η δυναμική μπορεί να επιδεινώσει τη διαφθορά και να επιτρέψει στο οργανωμένο έγκλημα να επεκταθεί με τη συνεννόηση των αρχών.

Και τα δύο σενάρια είναι καταστροφικά για την κατάσταση δικαίου και την εμπιστοσύνη στους δημόσιους θεσμούς. Ωστόσο, ο υποψήφιος που χρεώνει το ναρκοεμπορία φαίνεται πιο ενεργητικός στην εκμετάλλευση της εξουσίας για διεφθαρμένους σκοπούς, κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί πιο σοβαρό λόγω της άμεσης εμπλοκής του στην αναπαραγωγή του οργανωμένου εγκλήματος. Σε κάθε περίπτωση, και τα δύο παραδείγματα τονίζουν την επείγουσα ανάγκη για μεγαλύτερη διαφάνεια, λογοδοσία και μεταρρυθμίσεις στο πολιτικό σύστημα του Μεξικού για την καταπολέμηση της διαφθοράς και του εγκλήματος.